بررسی رابطه راهبردهای بازار – محصول و عملکرد صادر کنندگان ایرانی

پای نهادن به عرصه تجارت و رقابت با دیگر کشورها در دستیابی به سهم بیشتری از بازارهای بین المللی، مستلزم تحولات بنیادین در مدیریت بنگاه های اقتصادی است. بدون شک تعامل بین مدیریت بنگاه های اقتصادی و محیط رقابتی بازارهای جهانی، رشد و بالندگی نهاد مدیریت را در پی خواهد داشت و از این منظر نیز صادرات، موتور محرکه ی بنگاه های اقتصادی برای ورود آنها به عرصه ی رقابت بین المللی و در نتیجه، بهبود و ارتقاء مدیریت در آنها محسوب می شود. دو عامل مهم دولت و استراتژی های بنگاه ها، ارکان اساسی توفیق در بازارهای جهانی است و در این میان، بخش عمده ی پژوهش های اخیر در کشور، متوجه نقش دولت و وظایف آن در قبال بستر سازی برای تحقق هدف های مربوط به تجارت خارجی بوده است و نقش و وظایف بنگاهها، اگر چه مورد عنایت قرار گرفته ولی مستلزم کنکاش و توجه بیشتری است. پژوهش حاضر، این موضوع را به عنوان چالش اساسی خود انتخاب کرده و سعی دارد رابطه ی بین راهبردهای بنگاه ها و صادرات آنها را مورد مطالعه قرار دهد. نتایج تحقق حاکی از وجود نوعی رابطه ی قوی بین نوع راهبرد و عملکرد است و با استفاده از مدل های مدیریت راهبردی می توان توجیه مناسبی برای روند کاهشی صادرات کشور در فاصله سال های 1373 تا 1377 ارائه داد.